කවියා the poet

ප්‍රශ්න පත්‍රෙක අගට කවියක් A poem at the end of a question paper සිනිඳු මුදු පොඩි සමනලුන් සිනිඳු මුදු පොඩි සමනලුන් කඳු මුදුන වෙත එක වන්දනාවක කඳු මුදුන  දකිනට පෙරින්  කී දෙනෙකුගේ තටු සිඳී යාවි ද? දේශපාලන විද්‍යාව ප්‍රශ්න පත්‍රය ලියල ඉවර වෙලා වටපිට බැලුවේ හති වැටුණු මනස නිදහස් කරගන්න. වටේටම මට දකින්න ලැබුණේ මම වගේම හති වැටුණු මනසකින් තව ප්‍රශ්නෙකට උත්තර කල්පනා කරන මගෙම සහෝදර සහෝදරියන්.ඉතින් ප්‍රශ්න පත්‍රයේ අග ඉතිරි වෙලා තිබ්බ  පුන්චි ඉඩේ කවියක් කුරුටු ගෑවා.  දවසක හම්බෙමු කඳු මුදුනෙදි.........

හඳට කියපු කවියක් A poem for moon දුරේක්ෂයකින් පෙනුණු හඳ   දුර ඇසින් බලන විට  හඳ පලුව දෙස නොමැත එහි කිසි ලස්සනක් දකින්ට ආවාට කඩතොලු  හැමතැනම  එහෙත් බලන විට යොමා පියවි ඇස  ඒ දෙස  පෙනේ සොඳුරුව අඩ සඳ මැදින් ලාවට මතු වී පෙනෙන සා රුව ඔබ හඳ දිහා දුරේක්ෂයකින් බැලුවොත් ඔබට මොනවා පෙනේවි ද?  ඔබට පෙනේවි ඔබ විද්‍යාව පොතේ හඳ ගැන ඉගෙන ගත්ත දේවල්. එතකොට ඔබ සාහිත්‍ය පොතේ හඳ ගැන ඉගෙන ගත්ත දේවල්? සා රුව, සිසි වන වුවන මේවා නම් ඔබට දුරේක්ෂයකින් බලල හොයා ගන්න බැරි වේවි. ඉතින් දෙයක සුන්දරත්වය දකින්න නම් ඒ දිහා පියෙවි ඇසින් බලන්න. හැබයි ඔබට ඕනෙ දෙයක් ගැන ඇත්ත දැන ගන්න නම් පියෙවි ඇසත් එක්කම විමසුම් ඇසත් යොදගන්න. (රාත්‍රී අහස නිරීක්ෂණ කඳවුරක් අතරතුර අහස දිහා බලන් ඉඳපු මගේ හිතට ආව කවි සිතිවිල්ලක් මේක. සීවලි තරකා විද්‍යා සංගමයට ස්තුතියි)

වෙරළ සහ රැල්ල Shore and the Wave සෑහෙන්න වෙලාවක් වෙරළේ ඉඳියා නේද? උඹට සෑහෙන හොඳ රැලි ගොඩක් මඟ ඇරුණා. වෙරළට පෙම් බැන්දොත් හොඳ රැලි මඟ ඇරේවි. ඔව්. හැම රැල්ලටම අහු වුණොත් වෙරළට එන්න පාර අමතක වෙන්නත් පුලුවන්.

 ඇති යන්තම්..... කලින් posts 2ටම සිංහලෙනුයි ඉන්ග්‍රීසියෙනුයි දෙකෙන්ම මාතෘකා තිබුණත් මේකට තියෙන්නෙ සිංහල මාතෘකාවක් විතරයි. මට අනුව සිංහල භාෂාවේ තියෙන ආත්මාර්ථකාමීම යෙදුමක් තමයි ඇති යන්තම් කියන්නෙ. වැස්ස වෙලාවක දුවල දුවල ඇවිත් හෙවණකට ගොඩ වුණාම ඇති යන්තම්..... ඩීසල්වල මිල වැඩි වෙලා පෙට්‍රල්වල මිල වැඩි වුණේ නැත්නම් ඇති යන්තම්..... ඇයි අපිට තියෙන්නෙ පෙට්‍රල් වාහනයක්නෙ. චීනෙට කොරෝනා කියල ලෙඩක් ඇවිල්ලලු. ඇති යන්තම්... අපි ලන්කාවෙ නෙ. අර accident එකෙන් නැති වුණ 7දෙනා ළමයි නෙමෙයිලු.... ඇති යන්තම්.........   මේක මගෙ අදහස.වෙන කෙනෙක්ට වෙන අදහසක් දරන්න පුලුවන්.  

සැලසුම් නොකළ කවියක්....... An unplanned poem........ පැන්සලක්....අදහසක්...කවියක් a pencil...an idea...a poem අපි උන්නෙ නවනගරෙ වතුරමල ගාව.බලන්ගොඩ සිසු සැරිය පරක්කු වෙලා.අපි සමස්ත ගමනා ගමන මණ්ඩලය සිහිපත් කරමින් ඊළඟ බස් එක එනකම් හිටියා. මාත් මගෙ මිතුරන් දෙදෙනාත් (ඔමෙත්,යාපා) උන්නු තැන්වලින් නැඟිට්ටේ චරිත අතලගේ ගේ සංගීතයට ඇහුම් කන් දෙන ගමන් අඩි කීපයක් ඇවිදින්න. මොකද අපිට 3.00 වෙනකම්ම කාලය තිබ්බා බස් එකක් එනකම්. ඔය ඇවිදින අතරතුරේ තමයි මට බිම තිබිලා ඔය තිබ්බ පැන්සල හම්බෙන්නේ.ඒ පන්සල අතේ තියාගෙන එහාට මෙහාට දෙතුන් වතාවක් ඇවිදපු මට එකපාරට හිතෙනවා කවියක් ලියන්න. පසුම්බියෙන් ඇදල ගත්ත කර්ඩ්බෝර්ඩ් කෑල්ලක මන් ඒ කවිය ලියනවා. 

  මා කවුද? මෙය කුමක් සඳහා ද? I'm Kaveen. A normal man who wants to become universal. මම කවීන්.විශ්වීය මිනිසෙකු වන්නට උත්සාහ කරන සාමාන්‍ය මිනිසෙක්. I am always trapped in an endless curiosity. I will learn anything I don't know yet. මම සැම විටම නිම් නැති කුතුහලයකින් පෙළෙමි. මම මා නොදන්නා ඕනෑම දෙයක් ඉගෙන ගන්නෙමි. I believe that there are two great processes that lead us to the future.   "Learning what we don't know and teaching what we know" අපව අනාගතයට මෙහෙයවන ප්‍රධාන ක්‍රියාවලීන් දෙකක් ඇතැයි මම විශ්වස කරමි. "අප නොදන්නා දේ ඉගෙන ගැනීම හා අපි දන්නා දේ කියා දීමයි."  so let's learn and teach.   ඉතින් අපි ඉගෙන ගමු. උගන්වමු.